Λατινική ονομασία: Picea albertina Conica
Το Πικέα Albertina Conica είναι εγγενές στα βόρεια εύκρατα και βόρεια δάση στη Βόρεια Αμερική. Το Picea albertina Conica είναι εγγενές από την κεντρική Αλάσκα σε όλη την ανατολή, κατά μήκος του νότιου/κεντρικού Καναδά έως τη χερσόνησο Avalon στη Νέα Γη, και νότια στη Μοντάνα, τη Μινεσότα, το Ουισκόνσιν, το Μίσιγκαν, το Βερμόντ, το Νιού Χάμσαϊρ και τη Νέα Υόρκη.
Ο φλοιός του είναι λεπτός και φολιδωτός, ξεφλουδίζει σε μικρές κυκλικές πλάκες διαμέτρου 5 έως 10 εκατοστών. Το στέμμα είναι στενό – κωνικό στα νεαρά δέντρα, γίνεται κυλινδρικό στα μεγαλύτερα δέντρα.
Οι βλαστοί είναι ωχροκάστανοι, λείοι στα ανατολικά της σειράς, αλλά συχνά εφηβικοί στα δυτικά και με προεξέχοντα pulvini. Τα φύλλα είναι βελονοειδή, μήκους 12 έως 20 χιλιοστών, ρομβικά στη διατομή, γαλαζοπράσινα από πάνω (εξ ου και γλαύκα) με αρκετές λεπτές γραμμές στομάτων και μπλε-λευκό από κάτω με δύο φαρδιές λωρίδες στομάτων.
Οι κώνοι είναι κρεμασμένοι, λεπτοί, κυλινδρικοί, μήκους 3 έως 7 cm και πλάτους 1,5 cm όταν είναι κλειστοί, ανοίγοντας έως 2,5 cm πλάτος. Έχουν λεπτές, εύκαμπτες κλίμακες μήκους 15 mm με ομαλά στρογγυλεμένο περιθώριο.
Είναι πράσινα ή κοκκινωπά, ωριμάζουν σε ανοιχτό καφέ 4 έως 8 μήνες μετά την επικονίαση. Οι σπόροι είναι μαύροι, μήκους 2 έως 3 mm, με λεπτό καφέ φτερό μήκους 5 έως 8 mm.